راهمان دور و دلمان کنار همین گریستن است
خدا را چه دیده‌ای ری‌را!
شاید آنقدر بارانِ بنفشه بارید
که قلیلی شاعر از پی گل نی
آمدند، رفتند دنبال چراغ و آینه
شمعدانی، عسل، حلقه‌ی نقره و قرآن کریم.
.
سرانجام باورت می‌کنند
باید این کوچه‌نشینانِ ساده بدانند
که جرم باد . ربودن بافه‌های رویا نبوده است.
گریه نکن ری‌را
راهمان دور و دلمان کنار همین گریستن است.
دوباره اردیبهشت به دیدنت می‌آیم
سید علی صالحی
درباره این سایت